Omnibus sancte matris ecclesie filiis, ad quos presens scriptum pervenerit, H[ubertus], Dei gratia Cantuariensis archiepiscopus, tocius Anglie primas, et E[ustachius], ejusdem gratie dono Elyensis episcopus, eternam in Domino salutem. Mandatum domini pape suscepimus in hec verba: Innocentius, episcopus, servus servorum Dei, venerabilibus fratribus archiepiscopo Cantuariensi, ... Cicestrensi et... Elyensi episcopis, salutem et apostolicam benedictionem. Accedens ad apostolicam sedem G., presbiter, procurator nobilis viri H[amelini], comitis Warennensis, ex parte ipsius, de dilecto filio Cluniacensi abbate in auditorio nostro proposuit questionem, quod cum in prioratum Sancti Pancratii de Lewes, per monachorum electionem et de assensu comitis preficiendus sit aliquis in priorem, abbas ipse, nuper vacante monasterio, quendam ibi priorem intrusit pro sue arbitrio voluntatis, petens pro comite antedicto intrusum penitus amoveri et ecclesiam per electionem fratrum, suo interveniente assensu, nichilominus ordinari. Verum dilecti filii B... et S. ..., nuntii et procuratores Cluniacenses, et H..., supprior Sancti Pancratii, qui ad prosequendam appellationem quam pro nominato priore interposuerat ad apostolicam sedem accesserat, gravem replicantes contra ipsum comitem questionem, ex parte abbatis Cluniacensis proponere studuerunt, quod cum monasterium Sancti Pancratii de Lewes ad Cluniacensem ecclesiam, nullo mediante, pertineat, comes ipse ecclesiam de Cuninggeburg cum quibusdam pertinentiis ejus ad Lewense monasterium pertinentem violenter invasit, et quicquid ibi annone erat ad usus suos fecit in propria castella transferri; in Hecham similiter, in Karletis et Waltone maneriis monachorum servientes suos constituit, sub pena demenbrationis, indicens ne monachis quicquam de proventibus maneriorum redderent vel ab aliquo suorum hominum reddi aliquid paterentur. Decimas preterea denariorum suorum quos debet eidem ecclesie de Lewes, per violentiam per quinquennium fere detinuit et litteras sigillatas ipsius ecclesie, quas obligavit Judeis pro pecunia quam accepit mutuo ad usuram, renuit liberare. Adjecit eciam ad majoris confusionis et malitie cumulum nuntios suos in Lewense capitulum mittere, qui prefatos priorem et suppriorem et alios quicumque fovebant partem abbatis infra proximum quatriduum de terra ejus jusserunt abscedere, nisi vellent propriorum menbrorum mutilationem elapso quatriduo sustinere. Minatus est etiam universis quod eos faceret fame perire, si observarent interdictum cui abbas Cluniacensis Lewensem ecclesiam supposuerat propter violentiam, dampna et gravamina que idem comes ipsi ecclesie inferebat. Custodes quoque, vacante prioratu, ad portam monasterii sepe posuit, qui ab ejus ingressu nuntios Cluniacensis ecclesie et universos monachos Cluniacensis congregationis arcerent; hospites etiam et peregrinos, cujuscumque essent religionis vel ordinis, non prius admitterent quam prestita fide firmassent se nullum mandatum ferre scripto vel verbo ex parte Cluniacensis ecclesie vel suorum. Asserebat preterea abbatem ipsum jure suo usum in eadem ecclesia instituisse priorem, sicut in aliis prioratibus ad Cluniacensem ecclesiam pertinentibus est hactenus sine contradictione qualibet observatum, in quibus priores citra quamlibet electionem instituit et destituit etiam monachis inconsultis; petentes institucionem prioris ab eodem abbate factam per favorem sedis apostolice roborari et comitem sepedictum ad ablata restituenda compelli et satisfactionem de illatis dampnis et injuriis exhibendam. Ceterum S. ... et W. ... monachi et nuntii prioratus peticioni annuebant comitis et pro parte votis Cluniacensium concurrebant, asserentes electionem prioris jure communi ad capitulum pertinere, ibique requirendum assensum comitis ut patroni, et instituto ab abbate Clunicense amoto, postquam ibidem esset per electionem conventus ab ipso abbate alius institutus, petebant non posse sine canonica causa destitui per eundem, et quod abbas antiquo canone centum solidorum contentus non gravaret amplius prioratum. Licet autem iidem monachi mandatum capituli non haberent, ad institutionem tamen et destitutionem prioris juxta premissum modum eorum objectionibus est responsum, et quod ultra summam prefixam nomine canonis non requirebatur in eodem prioratu aliquid ab abbate, quamvis interdum pro multis et magnis necessitatibus ab ipso sicut ab aliis moderatum subsidium postularet. Cum autem super hiis et similibus coram dilectis filiis nostris J. tituli Sancte Prisce presbitero, et P. Sancte Marie in Via Lata diacono, cardinalibus, quos eis dedimus auditores, fuisset diutius disputatum, qui nobis ea fideliter retulerunt, quoniam ex confessione procuratoris jam dicti comitis intelleximus violentiam ab ipso in rebus ecclesie perpetratam, licet non animo retinendi eum diceret hoc fecisse, sed ut sic emendaretur in melius quod male factum fuerat ab abbate, quamvis ex hoc secundum rigorem juris a peticione sua potuisset saltem hac vice repelli, post restitutionem tamen plenariam ablatorum et possessionem quietam et satisfactionem condignam de dampnis et injuriis irrogatis, si super questione premissa proponere quicquam voluerit, ipsum vel procuratorem ipsius de benignitate sedis apostolice in auditorio nostro, cum causam ipsam nolimus, sicut nec expedit, alii delegare, decrevimus audiendum. Monachis autem libertatem electionis petentibus, cum et id a parte altera negaretur et ipsi mandatum sufficiens non haberent, et propter probationum defectum ad presens intencionem suam probare non possent, respondimus quod licet mirabile videatur si aliud ibi quam in aliis conventualibus prioratibus monasterio Cluniacensi subjectis debeat optinere, coram nobis tamen audientiam concedemus, cum ex parte conventus Sancti Pancratii sufficiens apparuerit procurator, ita tamen ut priori quem abbas Cluniacensis instituit idem conventus reverentiam et obedientiam interim studeat exhibere. Quocirca fraternitati vestre per apostolica scripta mandamus precipiendo, quatinus nisi sepedictus comes a vobis monitus et ablata restituerit universa et de dampnis et injuriis irrogatis satisfactionem exhibuerit congruentem, vos eum ad id et monachos ad obediendum priori superius nominato, omni contradictione et appellatione cessantibus, per districtionem ecclesiasticam conpellatis, assignantes eis postmodum terminum competentem in quo, si voluerint, nostro se conspectui representent, super premissis controversiis recepturi justiciam et facturi, nullis litteris obstantibus, si que apparuerint preter assensum partium a sede apostolica impetrate. Quod si omnes hiis exsequendis nequiveritis interesse, duo vestrum ea nichilominus exsequantur. Datum Laterani, II kalendas junii, pontificatus nostri anno tercio. - Cum igitur post hujus mandati susceptionem ad pacis reformationem pluries operam dedissemus, nec nobis datum esset desuper in hiis que pacis erant proficere, constitutis tandem in nostra presentia apud Huppeham domno H[ugone], Cluniacensi abbate et dicti comitis procuratoribus, necnon et monachis quibusdam Lewensibus, qui ex parte conventus sui venerant, pro comite contra dictum abbatem est objectum, quod prenominatus G., qui se comitis procuratorem falso gessit in curia, mandatum a comite non habuit, nec ejus factum comes unquam approbavit. Et ideo quod eo interveniente contra comitem in curia statutum est vel optentum, irritum censendum est et inane, usque adeo quod et littere a domino abbate contra comitem tunc obtente nullius debent esse momenti. E contrario pars abbatis executionem mandati apostolici fieri petebat instanter, et maxime de obedientia priori exibenda, proponens exceptionem de falso procuratore ad hunc articulum non pertinere; nam cum dominus papa contra monachos precise statuerit, quod obedientiam priori quem abbas instituit impendant, quos in curia procuratorem non habuisse testatur, patet quod etsi comes nullum in curia procuratorem habuisset, vel prenominatum G..., falsum procuratorem fuisse constitisset, nichilominus id ipsum de obedientia priori exibenda precepisset, maxime cum juris communis esse videatur, ut priori ab abbate preposito prioratus possessio, quam semel adeptus est, non debeat, pendente an rite institutus sit questione, subtrahi, nec a monachis obedientia denegari. Monachi vero Lewenses, qui ibidem aderant, protestati sunt in jure se abbati tamquam patri et domino et ecclesie Cluniacensi subjectos et obedientes existere, nec eisdem velle in aliquo resistere, vel controversiam movere, nec conventum in electione seu nominatione sui prioris jus aliquod vendicare. Cum igitur super predictis et aliis quibusdam fuisset coram nobis diutius actitatum et articulus de obedientia priori exibenda videretur a domino papa absolute decisus, nos habito prudentum virorum consilio, cum nobis constaret collegam nostrum episcopum Cicestrensem proprii corporis infirmitate detentum interesse non posse, juxta formam mandati apostolici decrevimus obedientiam et reverentiam, lite pendente, priori quem abbas instituit a monachis Lewensibus exibendam et quoscumque resistentes quominus pacifica possessione et administratione gaudeat prioratus, omni contradictione et appellatione cessantibus, per districtionem ecclesiasticam cohercendos.